Het logo van Theo Bos Coaching en Organisatieontwikkeling symboliseert een handdruk. De handdruk staat in deze voor verbinding. De aanleiding voor dit logo is onderstaand verhaal.
Mijn vader is op 9 augustus 2013 op 70-jarige leeftijd na een ziekte van ruim twee jaar overleden. Gedurende zijn hele leven was hij kerkelijk. De voorganger van de begrafenisdienst las een e-mail voor die mijn vader haar had gestuurd. Het mailtje is gestuurd naar aanleiding van een “thomasviering” met als thema ‘Bezielen en bezield worden’.
Een Thomasviering is een kerkdienst waarin activiteiten en workshops aangeboden worden. Mijn vader bezocht de workshop die de voorganger leidde samen met een kerkenraadslid. Aan de hand van een zelfgekozen kaartje met een afbeelding erop vertelden de deelnemers een voor hen belangrijk verhaal. Mijn vader koos ontroerd een kaartje met daarop twee handen. Een verhaal bleef echter achterwege. Diezelfde zondag kreeg de voorganger onderstaande email van mijn vader.
Lieve Marja,
Vanmorgen bij het bespreken van de plaatjes hebben veel mensen hun hart opengesteld en zich blootgegeven. Goed om dat te ervaren. Zelf had ik het plaatje met de handdruk uitgezocht. Het riep echter zoveel emoties bij mij op dat ik het achterliggende verhaal niet zonder vette tranen zou kunnen vertellen. Ik wil jullie toch duidelijk maken wat mij bezighield.
De ontmoeting
Tweede paasdag, Martiniziekenhuis. Ik mocht weer naar huis. De tumor aan mijn dikke darm was op Witte donderdag weggehaald. Ik had al even geoefend of ik wel trap kon lopen (had ik wel even de tijd voor Anneke zou mij over een uur ophalen). Ik liep over de gang. De zon straalde door de ramen naar binnen. Er waren verder geen mensen op de gang, het was rustig. Zelfs een ziekenhuis kan vredig lijken. Ik bleef bij één van de kunstwerken staan die er stonden. Twee verticaal opgestelde zinken dakgoten met boven elkaar gemonteerde koperen ronde klokken. Eén liep er niet op tijd……. Plotseling stond er een onbekend iemand naast me en vertelde dat hij de maakster kende. We leggen elkaar uit wat we ervan vinden. We komen erachter dat de ene klok op wintertijd staat en de andere op zomertijd. De man had hier en daar wat pleisters zitten. Het was dus duidelijk geen verpleegkundige of schoonmaker. Hij vertelde de reden van zijn opname. Vervolgens vertelde ik hem dat ik naar huis mocht. Hij vroeg wat voor operatie ik had ondergaan. Ik heb hem dat verteld. Ook dat ik niet weer beter zou worden. We waren begaan met elkaars zorgen, hadden een goed gesprek en wisselden woorden van troost uit. Aan het einde van het gesprek gaven wij elkaar spontaan een warme stevige handdruk en gingen ieder onze eigen weg. Het was fijn, het deed warm aan. Wie was hij? Geen idee
Wellicht zal hij dat ook denken. Worden er soms mensen op je pad gezet? Dit was mijn verhaal.
Mijn vader koos als titel voor zijn verhaal ‘De ontmoeting’. Voor hem betekende deze ontmoeting in het ziekenhuis niet zomaar even een vluchtig contact met een willekeurig iemand. Hij had een medemens van hart tot hart ontmoet. Hij wist zich met mensen verbonden.
Zijn verhaal is de inspiratie voor het logo van Theo Bos Coaching en Organisatieontwikkeling.
